Daar ben ik weer! Na een paar weken van stilte, vanwege een heerlijke vakantie in Bali. Wat een prachtig eiland en wat een lieve mensen, maar daarover later meer. Want tijdens de laatste week Bali realiseerden wij ons, dat ons kleine mannetje bij terugkomst alweer 1 jaar zou worden. Zo cliché, maar man wat is het jaar omgevlogen. Het lijkt met nummer 2 allemaal nog sneller te gaan!
Taart stress
Evie had haar laatste week van school en wij waren weer volop aan het werk. Wij hadden nog niets geregeld voor Bram zijn verjaardag en bestelden nog snel een cadeau, boodschappen en slingers. Natuurlijk moest er ook een mooie taart komen. Shit! Voor Evie haar 1e verjaardag had ik mij vreselijk uitgesloofd. Een taart in de vorm van haar geboortekaartje, 2 extra zelfgemaakte taarten in dezelfde kleuren, bijpassende cupcakes, traktaties en weet ik wat nog meer. Ik geloof dat ik er wel 4 avonden en nachten mee bezig ben geweest. Heb ik dat echt gedaan?! Had ik toen tijd teveel? Nog last van hormonen? Ik weet nog goed dat ik een beetje teleurgesteld was, toen de kindjes van het kinderdagverblijf mijn zelfgemaakte en -uren aan gewerkte- vogeltjes (ja, precies die van het geboortekaartje) met 1 ruk openscheurden om de rozijntjes te pakken 🙂 What was I thinking?
DAT NOOIT MEER!
Schuldgevoelens? Ik ben veranderd in een….moeder!
Maar………..toen werd Bram geboren. Tijdens de cocoon hormonen tijd, had ik mijzelf voorgenomen om mij voor zijn eerste verjaardag ook nog 1 keer zo uit te sloven. Want ja, ik had het voor Evie gedaan, dus moet dat ook voor de 2e. Ik maakte net zoals voor Evie een ontwerp voor een taart n.a.v. zijn geboortekaartje, bijpassende cupcakes en traktaties. Ik zag er echt als een berg tegenop om dit allemaal zelf te maken. Waar ging ik de tijd vandaan halen? Totdat ik mezelf zag piekeren en heel hard moest lachen. Wat een wereldproblematiek, je bent hartstikke gek. Voor wie doe je dit eigenlijk? Voor Bram? Ja, ik denk dat hij ontzettend teleurgesteld is als zijn moeder geen 4 nachten lang taarten bakt. Voor je vriend? Die heeft liever dat je wegblijft uit de keuken (ik ben het type van: keuken ontploffingsgevaar) Dus mailde ik het ontwerp door naar mijn favoriete taartenbakster, maakte ik samen met Evie nog wat sterren cakejes en hebben we alleen alles wat geel, grijs of zwart op tafel gezet. Mijn vriendinnen lachten mij alsnog uit en vroegen of ik de RAL codes had doorgeven? Ze kennen mij al langer dan vandaag. En Bram? Die genoot van alle aandacht, zijn cadeautjes en van de taart 🙂
PS. Het geboortekaartje heb ik ‘ontworpen’ en lieve Mirjam van ByMip (zij heeft ook mijn logo ontworpen) heeft het kaartje voor mij gemaakt.
