Wandkleden: al een paar jaar terug van weggeweest, maar de laatste tijd zie je ze wel veel vaker. Het past helemaal bij het gevoel waarbij we hunkeren naar ambacht, de pracht van handwerk, zelf gemaakte producten en aversie tegen massaproductie. Degene die al gruwde van de ‘oubollige’ macraméhangers, zullen deze trend waarschijnlijk graag laten passeren. Net zoals de plantenhangers hou ik wel van deze ambachtelijke trend, die ervoor zorgt dat je weer eens wat anders aan de muur kunt hangen. Ik zou heel graag zelf een wandkleed weven, maar bij gebrek aan tijd kocht ik er maar 1.
Wandkleed voor de slaapkamer in de woonkamer
Afgelopen zaterdag was ik met mijn zusje en vriendin in Amsterdam. In een winkeltje in de 9 straatjes viel mijn oog op dit wandkleed, de zwart – witte berber deken en een prachtig (maar iets te duur 🙂 Marokkaans kussen. Het wandkleed en de plaid gingen mee naar huis. Oorspronkelijk was het mijn idee om het kleedje in de slaapkamer op te hangen. Zonder gebruik van veel kleur vind ik het leuk om daar meer sfeer aan te brengen d.m.v. textuur en verschillende tinten wit. Maar toen ik thuis kwam vond ik de plek achter de bank een geschiktere plek. Eindelijk een vervanging voor de Andy Warhol print.
Een mix van stijlen
Zo boven zo’n strakke, lichtgrijze moderne bank vind ik dit een leuk contrast. Mensen vragen altijd naar mijn stijl. Ik vind dat altijd super lastig om te omschrijven. Ik hou van verschillende stijlen en vind een interieur meestal het mooiste (leukste!) als deze een beetje gemixed zijn. Dat maakt vaak dat het persoonlijk en eigen aanvoelt en dus niet een interieur wat ook zo bij de buren had kunnen staan. Als ik nu naar mijn woonkamer kijk dan zou ik het omschrijven als een Scandinavisch Bohemien familiehuis. Volgens de boeken zijn dit natuurlijk geen officiële interieur stijlen, maar wel namen die iets meer tot de verbeelding spreken.
Pictures @Suzanne de Jong
